Halley Dergisi

Ben şimdi, O rafların hangi unutulmaya hüküm tutmuş Öyle yine gelir Öyle yine geçer hatırasıyım. Sen ‘hatırladığım kadarıyla’ vefakardın oysa. Gidenlerin ardında bıraktıkları izleri Usta inceliğiyle okşamaya… Hatta daha bir…

  Ahmet, Vedat, Selim, öğlenin yakıcılığında, en sevdikleri oyunu oynayacaklardı. Kara bir yılan gibi uzayan raylara ellerindeki taşları sıraladılar. Alnındaki teri koluna sıyırdı Selim. Yaklaşan trenin eğilip bükülen görüntüsüne baktı…

  Ben Ankara’yı hiç görmedimOrhun Abideleri’niMısır Piramitleri’niNiagara Şelalesi’ni deAma en çok Ankara’yı görmedimHiç dua etmedim Hacı Bayram Veli’de Binmedim Keçiören teleferiğeOnu bırak, Anıtkabir’e bile gitmedimİnsan Anıtkabir’e gitmez mi hiç? Gitmedim…

Farkına varmadınız mı bunca zamandır? Kendime dokunuyor muyum diye sormak istedi galiba. Dokunmak müstehcen bir sözcük değil mi? Farkındayım aslında, bir şeyler geçiyordu elime. Sorun olacağını düşünmedim hiç. Vücudum yapmıştı…

İlk ziyaretimizi, ilklerin kulübü Beşiktaş JK Müzesi’ne gerçekleştirdik. Kış aylarını siyah beyaza boyamak isteyenler, sırtını boğaza verirken açılan bir tarih kapısından içeri girmeden büyük bir kartal kanatlarını açar. Sizi selamlar.…